Τσιμπούρι στους ανάλγητους
Όταν η πολιτεία κωφεύει, ας ανεβάσουμε τον τόνο της φωνής μας.ΕΝΑ από τα κουσούρια της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αποτελεί η απείθεια στους νόμους. Ο καθένας εφευρίσκει δεκάδες επιχειρήματα για να αποδείξει (στον εαυτό του) ότι ένας νόμος είναι άδικος, προκειμένου στη συνέχεια να τον αγνοήσει - συνήθως χωρίς επιπτώσεις. Έτσι, μέχρι σήμερα βλέπαμε πολιτικούς εθισμένους στη δωροδοκία, μεγάλους ή μικρότερους φοροφυγάδες, επιχειρηματίες με χρέη απέναντι σε κράτος και εργαζομένους, καταπατητές και κομπιναδόρους κάθε φύσεως να μένουν ατιμώρητοι, αλλά και οδηγούς να συμπεριφέρονται με τον πλέον αντικοινωνικό και επικίνδυνο τρόπο, χωρίς κανένας να ενοχλείται, καθώς η Τροχαία είναι συνήθως απασχολημένη με την αφαίρεση πινακίδων για παράνομη στάθμευση, σπορ πολύ πιο προσοδοφόρο και πιο εύκολο από το να συμβάλλει στην εμπέδωση της οδηγικής παιδείας.
Και, από την άλλη, έχεις αυτούς που πάνε με το σταυρό στο χέρι, που νιώθουν μ**κες βλέποντας όσα συμβαίνουν γύρω τους, αλλά εξακολουθούν να προσπαθούν να σέβονται το νόμο, είτε από φόβο είτε επειδή πιστεύουν ακράδαντα ότι οι κανόνες σε μια κοινωνία μπαίνουν έτσι ώστε να αποφεύγουμε τους κανόνες της ζούγκλας, όπου, πολύ απλά, το δίκιο είναι εκείνο του ισχυροτέρου.
Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που ένας νόμος είναι όντως άδικος και δεν εξυπηρετεί το συμφέρον των πολιτών; Είναι ξεκάθαρο ότι η πολιτεία πρέπει να σπεύσει να τον αλλάξει και, μέχρι να διορθωθεί, να αποφύγει την αυστηρή εφαρμογή του. Δείτε, για παράδειγμα, το παράλογο της φωτογραφίας που δημοσιεύουμε - μια εσοχή σχεδιασμένη για στάθμευση αυτοκινήτων σε ένα δευτερεύοντα δρόμο, όπου για κάποιο λόγο απαγορεύεται ακόμα και η στάση! Το ακόμα πιο παράλογο είναι ότι η Τροχαία (Κηφισιάς εν προκειμένω) επισκέπτεται καθημερινά το συγκεκριμένο μέρος του δρόμου, όχι απλώς κόβοντας πρόστιμα, αλλά και αφαιρώντας πινακίδες, λες και κάποιος παράτησε το αυτοκίνητό του σε στάση λεωφορείου ή σε κάποια στροφή, εμποδίζοντας την κίνηση.
Ο εν λόγω δρόμος είναι η οδός Αιγιαλείας στο Μαρούσι, όπου μετακόμισε πρόσφατα το περιοδικό μας, μια περιοχή που φιλοξενεί σχεδόν αποκλειστικά κτίρια γραφείων. Από περιέργεια ρωτήσαμε έναν αστυνομικό που επιδιδόταν στο καθημερινό σαφάρι αφαίρεσης πινακίδων πώς κρίνει το παράδοξο της σήμανσης. Αν και μας έδωσε δίκιο, έβγαλε την ευθύνη από πάνω του λέγοντας ότι η σήμανση αποτελεί αρμοδιότητα του Δήμου. Απευθυνθήκαμε, λοιπόν, στο Δήμο, που παραδέχθηκε το πρόβλημα και μας διαβεβαίωσε ότι έχει ενημερώσει την Τροχαία. Εντούτοις, οι καθημερινές επιδρομές συνεχίζονται, σε μια περιοχή που οι θέσεις στάθμευσης είναι ελάχιστες, τα όποια οργανωμένα πάρκινγκ χρεώνουν λες και βρίσκεσαι στο κέντρο του Μανχάταν, και αυτό σε μια χώρα που τα δύο τρίτα των εργαζομένων είναι απλήρωτα από έναν έως δώδεκα μήνες. Απευθυνθήκαμε και στην Τροχαία Κηφισιάς και η απάντηση που πήραμε ήταν ότι, από τη στιγμή που υπάρχει η σήμανση, το όργανο είναι υποχρεωμένο να τηρεί το νόμο... Δηλαδή, αν η σήμανση με οδηγεί κατευθείαν στη θάλασσα, θα πρέπει ή να πνιγώ ή να πάρω κλήση γιατί έβαλα όπισθεν; Και, αν ένας εργολάβος ξεχάσει στην εθνική οδό ένα όριο ταχύτητας 20 χλμ./ώρα (έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές), θα είναι η Τροχαία εκεί να αφαιρεί διπλώματα και πινακίδες σε σύμπασα την κυκλοφορία επί του αυτοκινητοδρόμου;
Τι μας εκπλήσσει; Ζούμε σε μια χώρα όπου η πολιτεία με μεγάλη ευκολία τσακίζει συντάξεις και μισθούς, αλλά αποδεικνύεται παντελώς ανίκανη να εφαρμόσει την απαγόρευση του καπνίσματος. Αφαιρώντας, λοιπόν, τις πινακίδες του κοσμάκη σε ένα τέτοιο σημείο, κανείς δεν ξεγελιέται για το κίνητρο, που δεν είναι η τήρηση της τάξης, αλλά η είσπραξη των προστίμων. Ο Δήμος, που από την άλλη αναγνωρίζει το πρόβλημα, αντί να τσακιστεί να αλλάξει τη σήμανση και να διαμορφώσει τα αναρίθμητα ανεκμετάλλευτα οικόπεδα της περιοχής σε ελεύθερους χώρους στάθμευσης, παραμένει αόρατος.
Αναρωτιόμαστε, με τέτοιες άδικες συμπεριφορές, πώς περιμένει η πολιτεία ότι ο Έλληνας θα δείξει σεβασμό απέναντι στους νόμους και πώς θεωρεί η Ελληνική Αστυνομία ότι θα έρθει πιο κοντά στους πολίτες, σε μια περίοδο μάλιστα που δέχεται έντονη αμφισβήτηση.
Κι αν το κράτος είναι άδικο, αδιάφορο και ανάλγητο, μην καταθέτετε τα όπλα. Ενοχλήστε τους με τηλέφωνα, με e-mail, με την παρουσία σας, γίνετε τσιμπούρι - μην τους αφήσετε σε χλωρό κλαρί. Είκοσι άτομα έξω από την πόρτα του αξιωματικού υπηρεσίας δε θα τους περάσουν το μήνυμα. Μόλις γίνουν εκατό, θα υποχρεωθούν να μας λάβουν υπόψη. Για την όποια οδό Αιγιαλείας, για την όποια αδικία._ Μ. Σ.